Elegant z Mosiny

Z Poznania Wojtek przywiózł kiedyś taką historię:

– Wiesz co, rozmawiałem dzisiaj z tym redaktorem, u którego mam praktykę. W końcu on urodził się w Poznaniu i z racji zawodu i wykształcenia zna bardzo wiele różnych historyjek i anegdot lokalnych.

Dobrze, że kazałeś mi się zapytać. On twierdzi mianowicie, że to wszystko zaczęło się w międzywojniu, kapujesz, czyli wcale nie tak dawno. W tamtych czasach tak się mówiło w Poznaniu, czyli można śmiało powiedzieć, że powiedzenie „elegant z Mosiny” było bardzo popularne, a już szczególnie w okolicach dworca kolejowego. Jak z pociągu wychodził tłum ludzi, widzisz to, wtedy ponoć z daleka już było ich widać, mam na myśli nie ten tłum, ale elegantów. Samotne ich sylwetki wyróżniały się wyraźnie na tle tej różnorodnej masy podróżnych, bo oni pojawiali się zazwyczaj pojedynczo, lecz może przez to bardziej rzucali się w oczy. W czym jest rzecz! Otóż mieli ponoć takie charakterystyczne, duże wystające białe kołnierzyki przy koszulach i do tego obowiązkowo oczywiście też i mankiety. Mówiło się na nich: „eleganci z Mosiny przyjechali!”. Czy to rzeczywiście byli przyjezdni z Mosiny, tego nie wiem. Zapewne nie. Podejrzewam, że w pewnych kręgach prawdopodobnie na prowincji panowała taka moda, taki jak gdyby odświętny strój w sam raz na wyjazd do Poznania. W końcu jakieś święto to też było, jazda pociągiem, prawda?

Roman Czeski