Pamięci „Żołnierzy wyklętych” członkowie Mosińskiego Klubu Gazety Polskiej poświęcili jedno z ostatnich swoich spotkań. Okazało się, że w Mosinie mieszkają potomkowie ludzi, którzy służąc po wojnie w antykomunistycznym, zbrojnym podziemiu nie zaakceptowali faktu ustanowienia komunistycznej władzy w Polsce, „przywiezionej” z ZSRR.

Kim byli „żołnierze wyklęci” i jak można wytłumaczyć fenomen istnienia podziemnych oddziałów wojskowych tak długo po zakończeniu wojny?

Zupełnie bez echa weszła niedawno w życie ustawa o ochronie zwierząt, zakazująca traktować je w sposób nieludzki. Do kompletu brakuje jeszcze ustawy o obronie przed człowiekiem całego świata roślinnego, planktonów, wirusów i pozostałych drobnoustrojów.

A w 2003 roku przytrafiła mi się taka oto przygoda. Zacząć trzeba od tego, że dzień wcześniej w podziękowaniu za dobrą współpracę, właścicielom hotelu w Poznaniu wręczyłem statuetkę Eleganta z Mosiny. Został z wielką radością ustawiony w recepcji, jak to się mówi, na widocznym miejscu. Miał być atrakcją turystyczną dla przyjezdnych.

Może będzie trudno w to uwierzyć, ale ptak potrafi – podobnie jak pies – wymóc na człowieku coś, czego pragnie.

Dla jednych to sposób na zaśnięcie lub tło do innych zajęć. Dla innych – weekendowa rozrywka z popcornem, colą i znajomymi. Dla (jeszcze) niewielu stał się podstawą psychoterapii. Bo okazuje się, że film potrafi zdziałać cuda.

Przez kilka dni głośno było na temat „godła narodowego”, które na krótki czas zniknęło z koszulek piłkarskiej reprezentacji Polski. Mnie w tym wszystkim poruszyło coś, na co niewiele osób zwróciło uwagę – logo PZPN-u jest tak samo zgodne z zasadami heraldyki (nauki o herbach), jak nasze obecne „godło narodowe”. Nie wiedziałem więc, po co podniesiono taki nagły alarm.

Taka jest prawda, którą należy rozgłaszać wszem i wobec. Okazuje się, że nasz tytułowy bohater posiada bardzo bogatą historię swych narodzin. Jest to akurat ten wątek, który wzbudza wiele kontrowersyjnych emocji. Jak było naprawdę, jeszcze dokładnie nie ustaliłem, bowiem dopiero może przy pomocy Czytelników uda się ustalić jakieś niezbite fakty.

Zbliżały się Święta, więc Ewa wybrała się po ostatnie zakupy. W sklepie z rybami spotkała dawno niewidzianą koleżankę. I właśnie w takim wypadku czas przestaje mieć znaczenie, a uwaga (jak się za chwilę przekonamy) zeszła na dalszy plan. Wolno przesuwały się do przodu kolejki zajęte sobą.

W kolejnym odcinku poradnika przedstawiam kilka uwag na temat zakupów wędkarskich.

 – Pan mi się pyta, co wiem o Elegancie z Mosiny. U nas w domu on był od bardzo dawna. Bo ja, proszę pana, urodziłam się za Warszawą, tam mieszkaliśmy, a do Mosiny przeprowadziliśmy się krótko przed wojną w ‘39 roku.

W kolejnym odcinku „O rybach na wesoło” historia niecodziennego wędkarza.