Wizerunek miasta jest istotnym elementem lokalnej polityki. Świadome i konsekwentne jego budowanie pozwala na zwiększenie konkurencyjności, przyciąganie inwestorów, turystów, daje zadowolenie mieszkańcom. Jednym ze sposobów na promocję miasta jest dobrze znany, także poza naszym regionem, Elegant. Dowiódł tego Roman Czeski, która od wielu lat, także na łamach gazety, tworzy legendę tej niezwykłej postaci. Temat Eleganta poruszyła Telewizja Polska, rozmawiając w programie o pozytywnej roli tej legendy między innymi z Andrzejem Kasprzykiem.

Zapraszam do lektury drugiej części wspomnienia o Zygmuncie Pniewskim – człowieku wielu zasług i osiągnięć, ale przede wszystkim – miłości do wszystkiego, co robił. Dzisiaj kilka wątków o pasji fotografowania, szczególnie o wspomnianych w poprzednim odcinku motylach, a także – rogalińskich dębach.

Głos czytelnika po lekturze książki Wojciecha Czeskiego „Demagog poznański”. Rzecz o Jakubie Krauthoferze-Krotowskim (1806-1852)

Artysta niezwykły – tak go nazywam, choć każde określenie wydaje mi się w sposób niewystarczający opisywać tego nieprzeciętnie utalentowanego, wrażliwego i nadzwyczaj skromnego człowieka. Prezentowana rozmowa z artystą to nie tylko chęć przedstawienia bliżej jego osoby (choć myślę, że przedstawiać go nie trzeba). Jestem pod ogromnym wrażeniem procesu tworzenia, którego właściwie nie sposób oddzielić od reszty życia pana Romana, jego spojrzenia na świat, sposobu patrzenia na spotykające go życiowe zdarzenia… Myśląc o nim czuję ogromne wzruszenie, a jednocześnie mam w sobie wielki szacunek i podziw dla człowieka, który – żyjąc skromnie i cicho – tak wiele może dać nam wszystkim.

Dokładnie rok temu, 15 grudnia 2016 r., odszedł Bohdan Smoleń – artysta kabaretowy, aktor, filantrop, miłośnik przyrody. Założona przez niego Fundacja Stworzenia Pana Smolenia, wspierająca osoby z niepełnosprawnościami głównie przez zajęcia hipoterapeutyczne, jest owocem służby drugiemu człowiekowi i bodajże największym jego dziełem.

W niedzielę, 3 grudnia br., w Izbie Muzealnej w Mosinie odbył się wernisaż prac znanego artysty, Romana Czeskiego, inspirowanych tematyką bożonarodzeniową.

Spotkania te przeszły już do historii i zostały wpisane w bogate stronice kronik zaprzyjaźnionych chórów: „Harfy” z Czempinia, „Lutni” z Kościana, „Moniuszki” ze Śremu i „Św. Cecylii” z Mosiny. Dwunaste z kolei spotkanie chórów odbyło się tym razem w Mosinie. Organizatorami Spotkania byli Mosiński Chór Kościelny i Mosiński Ośrodek Kultury.

„I wtedy lato, co się zdarza przypomni pobyt cesarza„, tak głoszą słowa najnowszego przeboju z mosińskiej okolicy. Wprawdzie lato powoli odchodzi w niepamięć, ale mocniej niż kiedykolwiek pozostawiło po sobie wspomnienie pobytu w Mosinie cesarza Napoleona. 18 sierpnia byliśmy świadkami odsłonięcia odrestaurowanej studni Napoleona na Pożegowie, na terytorium Wielkopolskiego Parku Narodowego.

Zeszłorocznych wydarzeń ciąg dalszy. 23 czerwca, w 84. rocznicę tragicznej śmierci dwóch lotników: plutonowego pilota Stanisława Przybylskiego i młodszego majstra wojskowego Józefa Wojciechowskiego, rodziny obojga zmarłych spotkały się na wspólnych uroczystościach w Łodzi pod Stęszewem. Po oficjalnej części miało miejsce okolicznościowe spotkanie przy tradycyjnej grochówce wojskowej. Miłej integracji nie było końca.

Od czasu śmierci Ojca Świętego Błogosławionego Jana Pawła II w 2005 roku, Roman Czeski z Mosiny – malarz, rzeźbiarz – co roku z potrzeby serca maluje obraz Papieża Polaka, specjalnie na kolejną rocznicę Jego śmierci.

A w 2003 roku przytrafiła mi się taka oto przygoda. Zacząć trzeba od tego, że dzień wcześniej w podziękowaniu za dobrą współpracę, właścicielom hotelu w Poznaniu wręczyłem statuetkę Eleganta z Mosiny. Został z wielką radością ustawiony w recepcji, jak to się mówi, na widocznym miejscu. Miał być atrakcją turystyczną dla przyjezdnych.

Taka jest prawda, którą należy rozgłaszać wszem i wobec. Okazuje się, że nasz tytułowy bohater posiada bardzo bogatą historię swych narodzin. Jest to akurat ten wątek, który wzbudza wiele kontrowersyjnych emocji. Jak było naprawdę, jeszcze dokładnie nie ustaliłem, bowiem dopiero może przy pomocy Czytelników uda się ustalić jakieś niezbite fakty.

Sztuka sama w sobie jest piękna i potrafi zachwycić. Jeszcze lepiej działa na nasze zmysły, gdy znajduje się w niezwykłym, pięknym miejscu, a takim niewątpliwie jest Pałac w Racocie.