Pojawiły się już pierwsze grzyby!

W mediach zaczynają ukazywać się informacje dotyczące pojawiania się w naszych lasach grzybów. Internauci umieszczają zdjęcia swoich zbiorów, pojawiają się różne komentarze trwa wymiana informacji gdzie i kiedy ich dokonano. Temat ten jak co roku powraca lub powróci na łamy prasy, radia czy informacji telewizyjnych.

Grzyby są organizmami, które pojawiają w określonej porze roku, główne jesienią, ich „owocowanie” jest związane z temperaturą i wilgotnością ściółki. Są to warunki konieczne aby z grzybni zawiązywały się owocniki zwane popularnie „grzybami”. Ponieważ większość grzybów jadalnych tworzy mikoryzę z drzewami (związek korzeni roślin i grzyba) uniemożliwia to uprawę tych grzybów, gdyż poza lasem nie mogą się one rozwijać. Znajomość związków mikoryzowych ma praktyczne znaczenie dla zbieracza grzybów. Wiedząc z jakimi drzewami współżyją najważniejsze gatunki grzybów jadalnych można orientować się, w których zbiorowiskach leśnych i pod jakimi drzewami należy szukać określonych gatunków grzybów.

Na początku lata (od połowy czerwca) owocuje coraz więcej gatunków grzybów jadalnych: maślak pstry, maślak sitarz, podgrzybek złotawy, podgrzybek zajączek, pieprznik jadalny, koźlarze oraz trujące: strzępiak ceglasty, krowiak podwinięty(olszówka). Pojawia się również goryczak żółciowy. W lipcu następuje spadek owocowania grzybów. W sierpniu, w szczególności w lasach bukowych pojawiają się gołąbki, lejkowiec dęty, w lasach dębowych śmiertelnie trujący muchomor zielonawy (sromotnikowy). W lasach iglastych: podgrzybek brunatny, mleczaj rydz, zasłonaki. W końcu sierpnia i we wrześniu obserwuje się maksymalny wysyp grzybów szczególnie w lasach liściastych. W lasach iglastych jest on nieco opóźniony, a większa obfitość występuje pod koniec września i w październiku. Późną jesienią w lasach liściastych pojawia się opieńka miodowa, gąsówka naga, a w lasach iglastych gąska zielonka i gąska niekształtna. Są to typowe gatunki grzybów jesiennych. Najobficiej, późną jesienią, zimą i wczesną wiosną pojawia się zimówka aksamitnotrzonowa.

Podstawowe zasady grzybobrania

Wielkopolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny przypomina o kilku podstawowych zasadach, z którymi powinni zapoznać się amatorzy zbierania grzybów. Najlepiej na grzybobranie udajemy się z osobą, która dobrze zna się na grzybach lub zaopatrujemy się w dobry atlas grzybowy (obszerny opis wielu gatunków wraz z fotografiami) – dzięki temu możemy uniknąć pomyłki.

Zbieramy tylko takie grzyby, co do których mamy pewność, że są jadalne – w razie wątpliwości, nie niszczymy grzybów, gdyż mogą to być gatunki chronione (przed grzybobraniem warto zapoznać się z chronionymi gatunkami grzybów) i stanowią ważny element ekosystemu lasu, a także są pożywieniem dla wielu zwierząt.
Nie zbieramy grzybów zapleśniałych, zarobaczonych, nadgryzionych przez zwierzęta, nasączonych wodą oraz tych, które rosną na skraju lasu, w rowach, w okolicach zakładów produkcyjnych, wysypisk śmieci, skupisk odpadów, dróg o dużym natężeniu ruchu – grzyby rosnące w takich warunkach wchłaniają z otoczenia metale ciężkie oraz inne zanieczyszczenia.
Jeżeli wiedza na temat grzybów jest niewystarczająca zbieramy tylko grzyby rurkowe – najwięcej gatunków trujących występuje wśród grzybów blaszkowych, tak więc kierując się tą zasadą stwarzamy mniejsze ryzyko zatrucia niż w przypadku grzybów blaszkowych.
Zbieramy tylko grzyby wyrośnięte, o dobrze wykształconych cechach charakteryzujących dany gatunek. Zbyt młode owocniki nie mają wykształconych cech, więc w konsekwencji można bardzo łatwo pomylić gatunki jadalne z niejadalnymi i trującymi.
Grzyby należy wykręcać z podłoża, miejsca po nich przykrywamy ściółką, mchem – zabiegi tego typu zapobiegają wysychaniu grzybni.
Zebrane owocniki umieszczamy w wiklinowych koszykach lub innych tego typu pojemnikach, które przepuszczają powietrze, nigdy w foliowych torbach ! W takich torebkach grzyby kruszą się, poza tym zaparzają, szybciej się psują i mogą nabrać szkodliwych dla naszego zdrowia właściwości.
Nie próbujemy rozpoznawać trujących gatunków grzybów na podstawie ich smaku (trujący muchomor sromotnikowy ma słodkawy, przyjemny smak); Nie stosujmy nigdy metod typu ciemnienie srebrnej łyżeczki lub ciemnienie cebuli podczas gotowania jej z grzybami.

Jeżeli mimo porównywania zbiorów z fotografiami w atlasie, wątpliwościami osoby znającej się na grzybach czy zebrane grzyby są trujące czy też jadalne, można skorzystać z porady grzybowej w WSSE w Poznaniu. Porady takie są bezpłatne. Specjaliści przeglądają dostarczone grzyby i dokonują oceny gatunkowej owocnika. Gatunki niejadalne, trujące lub też owocniki, które nie nadają się do spożycia zostają odrzucone. Pamiętajmy, że wszystko musi się odbywać w warunkach reżimu sanitarnego związanego z sytuacja epidemiologiczną.

źródło: WSSE w Poznaniu