Akcja Katolicka Mosina – wycieczka rowerowa

Łączenie jednego z drugim…

W sobotę 15 września odbyła się czwarta wycieczka rowerowa organizowana przez Akcję Katolicką – Mosina, tym razem celem wyjazdu były zgromadzenia zakonne mieszczące się w Puszczykowie. Trasa rozpoczynała się  w Mosinie przy kościele, a kończyła w domu Księży Chrystusowców w Puszczykowie. Głównym tematem tego rajdu było poznanie specyfiki odwiedzanych zakonów i podziwianie piękna przyrody WPN-u.

Kościół Św. Józefa Oblubieńca NMP

Pierwszym miejscem, jakie grupa rowerzystów odwiedziła był kościół Św. Józefa Oblubieńca NMP, przy którym mieści się zgromadzenie Ducha Świętego (Duchacze). Zgromadzenie to zajmuje się ewangelizacją i prowadzeniem misji wśród najuboższych. W parafii świętego Józefa odbywa się peregrynacja obrazu św. Józefa do domów parafian. Peregrynacja rozpoczęła się w uroczystym dniu odpustu parafialnego – w poniedziałek, 19 marca 2012 roku.

Dom Pomocy Maltańskiej

W sąsiedztwie Duchaczy znajduje się inna placówka – Dom Pomocy Maltańskiej. Placówka ta przeznaczona jest dla osób dorosłych, które ukończyły szesnasty rok życia. Uczestnikami zajęć są m.in.: osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym, które nie mogą podjąć zatrudnienia, nawet w warunkach chronionych.

dom Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus

Kolejnym domem zakonnym na trasie był dom Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus. Charyzmatem specjalnym Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus jest to, że swoje dążenie do doskonałej miłości i zjednoczenie tejże miłości z Bogiem opierają na drodze Dziecięctwa duchownego, na Dziecięctwie Bożym. Taki jest duch i ideał Sióstr Dzieciątka Jezus, że przez pokorę, przez ducha ubóstwa i wyzucie się z własnej miłości, przez ufność i całkowite zdanie się na wolę Bożą, przez miłość i przez ofiarę dla Miłosiernej Miłości Boga prosto i z prostotą dążą do zjednoczenia z Bogiem. Siostry tworzą wspólnotę, która jest małą komórką w wielkim organizmie Kościoła. Prowadzą kontemplacyjne życie i prowadzą dzieła czynnej miłości. Zgromadzenie ma łączyć jedno z drugim. Apostolstwo ma wypływać z modlitwy i jednocześnie do niej prowadzić.

Zgromadzenie Braci Serca Jezusowego

Następne zgromadzenie, do jakiego zawitali uczestnicy rajdu było Zgromadzenie Braci Serca Jezusowego. Jest to wspólnota osób konsekrowanych, której członkowie ślubują rady ewangeliczne i oddają się pracy apostolskiej. Zgromadzenie służy braciom w postępie do doskonałości, zapewniając im potrzebne środki. Celem Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego jest służba Kościołowi poprzez całkowite oddanie się Bogu oraz szerzenie Jego chwały przez świadectwo życia i wypełnianie ślubowanych rad ewangelicznych. W zakresie duchowym zadaniem Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego jest szerzenie kultu Najświętszego Serca Jezusowego przez wynagradzanie i odpowiadanie Bożemu Sercu własną miłością na bezgraniczną miłość Chrystusa. Bracia wypełniają zadania wytyczone i zatwierdzone przez Kościół poprzez: pracę w domach biskupich, kuriach diecezjalnych, seminariach duchownych, parafiach oraz innych instytucjach kościelnych; pracę przy kościołach jako zakrystianie i organiści; katechizację dzieci i młodzieży; propagowanie katolickiej prasy i rozprowadzanie dewocjonaliów; podejmowanie innych zajęć wspomagających duszpasterzy; pracę na misjach i szerzenie ducha misyjnego.

Zakon Sióstr Elżbietanek

Kolejnym zgromadzeniem zakonnym znajdującym się w Puszczykowie jest zakon Sióstr Elżbietanek. W Puszczykowie znajduje się nowicjat i dom  rekolekcyjno – wypoczynkowy
dla sióstr. Apostolstwo zgromadzenia wyrasta z miłości Chrystusa, jakiej siostry doświadczają w Duchu Świętym dzięki łasce powołania. Niosą pomoc pielęgniarską chorym, samotnym i opuszczonym w: ich własnych mieszkaniach, szpitalach, domach opieki dla dzieci i dorosłych, zakładach rehabilitacyjnych.

Kościół pw Matki Boskiej Wniebowziętej w Puszczykowie

Odwiedzając domy zakonne grupa rowerzystów odwiedziła także drugi kościół znajdujący się w Puszczykowie, pod wezwaniem Matki Boskiej Wniebowziętej. Ostatnim miejscem na trasie było zgromadzenie zakonne: Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej, sprawujące duchową opiekę nad Polonią przebywającą poza granicami kraju. Naśladując Chrystusa Miłosiernego, Chrystusowcy są posłani wszędzie tam, gdzie biją polskie serca, a więc niemal na wszystkie kontynenty świata. Kwestia opieki duszpasterskiej nad Polakami mieszkającymi poza granicami kraju nurtowała wielu Pasterzy Polskiego Kościoła. Pilne potrzeby opieki nad emigracją polską dostrzegł w 30. latach XX wieku Prymas Polski, Sługa Boży kard. August Hlond. On to właśnie zdecydował się w 1932 r., przy pełnej aprobacie papieża Piusa XI, na założenie nowego zgromadzenia zakonnego, którego organizację zlecił ks. Ignacemu Posadzemu.

Anna Kreczmer