Kącik Eleganta z Mosiny

A to ci dopiero historia, no patrzcie, patrzcie i szybko czytajcie!

– Ja, proszę pana, przez tyle lat mieszkałam na rynku, to bym nie miała wiedzieć czegoś o elegancie z Mosiny? No nie, proszę pana, ja zaraz chętnie wszystko opowiem, bo wy jesteście młodzi (stosunkowo) i wszystkiego możecie nie wiedzieć.

Otóż zaczęło się w czasach, kiedy Mosina była przez pięć lat stolicą Polski. Że co? Dobrze, przepraszam, oczywiście nie pięć lat, tylko pięć dni. Jakby była pięć lat, to ja  prawdopodobnie zostałabym prezydentem. Co do tego nie mam żadnych wątpliwości. W Mosinie w tym czasie mieszkał krawiec, który był żydem. Czyli inaczej mówiąc żyd był bardzo dobrym krawcem. Ja, proszę pana, pamiętam jeszcze przed wojną żydów. Nic przeciwko nie miałam, ale to absolutnie nic. To byli ludzie, którzy mieli wyjątkową smykałkę do interesów, mało tego, byli akuratnymi fachowcami i co ich charakteryzowało, że bardzo siebie nawzajem wspierali. Polacy nigdy tak sobie nie pomagali jak oni. Kiedyś tacy prawdziwi rzemieślnicy jak szewcy czy krawcy byli przeważnie żydami, proszę pana, tak, tak. Jak z historii wiadomo, przez Mosinę przejeżdżali żołnierze napoleońscy, a on, ten krawiec, uszył im nowe mundury. No sam na pewno nie dałby rady, takich bajek panu nie będę opowiadała. Normalnie w tamtych czasach w przeciętnych rodzinach żydowskich wszyscy musieli pracować, a dzieci mieli przeważnie kilkoro. Nie szyli tych mundurów dla wszystkich żołnierzy, ma się rozumieć nie daliby rady, ale tylko do oficerów. Przez niego skrojone odznaczały się wyjątkowym szykiem. Podobno jak ktoś usiadł koło drugiego, wtedy zaraz było widać, że ten miał elegancki mundur i od razu był zauważony. Nawet dotyczyło to samego Tadeusza Kościuszki. Dobrze mówię? I tak właśnie zaczęło się: „a skąd masz ten elegancki mundur? A z Mosiny!”. W ten oto sposób powstało nasze powiedzenie. Ładnie opowiedziałam?

Roman Czeski