Orzech włoski – niedoceniane drzewo lecznicze

Bohaterem dzisiejszego odcinka jest orzech włoski (łac. Juglans regia). To drzewo właściwie nie rośnie u nas dziko, ale występuje tak powszechnie na naszych ogrodach lub w parkach, że nie powinno być problemu z jego znalezieniem. Orzech włoski dla większości to przede wszystkim orzechy dojrzewające jesienią, które chętnie chrupiemy czy wykorzystujemy do wypieków i sałatek. A tymczasem jego liście oraz zielone, niedojrzałe orzechy mają moc leczniczą i dają się wykorzystać w różnoraki sposób.

Właściwości lecznicze orzecha włoskiego

Najpierw parę słów o substancjach występujących w liściach i owocach. I tak oto orzech włoski zawiera: garbniki, fenolokwasy, flawonoidy, triterpeny, olejek lotny, sole mineralne, witaminy C, B i P. Moc leczniczą posiadają liście oraz młode, zielone orzechy.

Zbiory i przechowywanie

Liście do suszenia zbieramy w czerwcu, kiedy są już dobrze wykształcone. Orzechy zbieramy również w czerwcu, ewentualnie na początku lipca, kiedy są jeszcze miękkie. Liście odrywamy od łodyg i suszymy w zacienionym i przewiewnym miejscu. Po wysuszeniu liście powinny mieć naturalną zieloną barwę. Liście zbrązowiałe odrzucamy. Pamiętajmy by zbierane liście nie miały żadnych plam, ani innych objawów chorobowych. Dobrze wysuszone liście przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach.

Owoce orzecha włoskiego

Lecznicze działanie orzecha włoskiego jest znane już od starożytności. Obecnie liście orzecha stosuje się w przewlekłych nieżytach żołądka i jelit, biegunkach, krwawieniach z przewodu pokarmowego, w schorzeniach skóry, nadmiernym poceniu stóp, zapaleniu jamy ustnej i dziąseł, w żylakach odbytu oraz zapaleniu sromu i pochwy. Liście orzecha włoskiego mają działanie ściągające, grzybobójcze, bakteriobójcze, przeciwzapalne. Jednocześnie obniżają poziom cholesterolu i cukru we krwi, a także poprawiają przemianę materii.

Przepisy

I jak zwykle po kilku niezbędnych informacjach przedstawiam Państwu kilka przepisów na wykorzystanie orzecha włoskiego.

Napar z liści orzecha włoskiego

Zalewamy dwiema szklankami wrzątku łyżkę wysuszonych i rozdrobnionych liści orzecha. Pozostawiamy do naciągnięcia przez następne 10-15 minut, odcedzamy i pijemy po pół szklanki trzy razy dziennie w przypadku biegunki, zatruć pokarmowych oraz krwawieniach w przewodzie pokarmowym. Taki napar możemy również stosować zewnętrznie, robiąc okłady w przypadku trądziku, liszaji i zapalenia skóry, a także do obmywań, nasiadówek i płukanek w żylakach odbytu oraz zapaleniu pochwy i sromu.

Odwar z liści orzecha włoskiego

Bierzemy łyżkę wysuszonych i rozdrobnionych liści orzecha i zalewamy dwiema szklankami letniej wody, następnie podgrzewamy przez 10 minut (nie dopuszczamy do wrzenia). Odwar odstawiamy do naciągnięcia na 5 minut, przecedzamy i pijemy przed jedzeniem 3 razy dziennie po pół szklanki w przypadkach nieżytu żołądka i jelit oraz w zatruciach pokarmowych. Zewnętrznie odwar stosujemy w przypadku potliwości stóp oraz w przypadku stanów zapalnych skóry i grzybicy, a także do płukania jamy ustnej i dziąseł.

Lecznicza nalewka na młodych orzechach

Bierzemy 10 młodych zielonych orzechów (powinny być na tyle miękkie, by można je bez problemu przebić widelcem), dokładnie je myjemy, a następnie całe kroimy na małe kawałeczki, wkładamy do słoja, przesypujemy 7-8 łyżeczkami cukru i zalewamy 200 ml 70 % wódki zrobionej ze spirytusu. Koniecznie używajmy rękawiczek, bo orzechy straszliwie brudzą skórę. Słój odstawiamy na miesiąc, potrząsając nim codziennie. Po miesiącu przecedzamy nalewkę przez pieluchę lub gazę i przelewamy do ciemnych butelek. Stosujemy 2-3 razy dziennie mieszając 40 kropli z wodą lub na łyżeczce z cukrem. Nalewka zwalcza biegunkę, dolegliwości wątroby, bóle żołądka i jelit, a także oczyszcza organizm.

Konfitura z młodych orzechów

Bierzemy kilogram młodych orzechów, płuczemy w ciepłej wodzie, a następnie obgotowujemy przez 5 minut w emaliowanym garnku. Najlepiej jeśli emalia jest w ciemnym kolorze, ponieważ orzechy bardzo brudzą. Odstawiamy garnek na 1,5 godziny. Odlewamy wodę, zalewamy ponownie zimną wodą i odstawiamy. Następnego dnia powtarzamy procedurę, czyli odlewamy wodę i ponownie zalewamy zimną i odstawiamy. Przygotowujemy syrop z kilograma cukru i szklanki wody, orzechy odcedzamy i mieszamy z syropem. Następnie smażymy na małym ogniu przez 45-50 minut, po czym dodajemy laskę cynamonu i smażymy dalej przez 15 minut. Usuwamy cynamon, a gorącą konfiturą napełniamy słoiczki, stawiamy do góry dnem i przykrywamy kocem, aby się dobrze zamknęły. Taka konfitura polecana jest dla ludzi z wrzodami żołądka i dwunastnicy. Jednak można ją również wykorzystać do ozdabiania ciast, pierników czy deserów. Czarna barwa konfitury na pewno zadziwi naszych gości.

Na koniec jeszcze raz zwracam uwagę na to, by przygotowując nalewkę czy konfiturę zawsze używać rękawiczek.

W odcinku pod tytułem „Nalewki – to nie takie trudne” znajdziecie Państwo również przepis na przepyszny likier orzechowy.

Pozdrawiam, tym razem orzechowo

Willma

Więcej o Orzechu włoskim – wikipedia