Wilk na ulicach Mosiny? Eksperci radzą, jak się zachować (aktualizacja)

W czwartek, 15 maja o godzinie 4 rano, na ulicy Sowinieckiej w Mosinie czytelnik zaobserwował zwierzę przypominające wilka. Obecność zwierzęcia na terenie miasta potwierdza przesłane do redakcji zdjęcie, które przedstawia samotnie spacerujące zwierzę w świetle latarni ulicznej.

Obecność wilków na terenach Nadleśnictwa Konstantynowo, obejmującego również okolice Mosiny i WPN-u, od kilku lat stała się czymś zupełnie naturalnym. Leśnicy informują, że wilki regularnie przemieszczają się w lasach pomiędzy Mosiną, Krajkowem a Jaszkowem, traktując ten obszar jako swoje naturalne środowisko życia.

Jednak pojawienie się wilka w mieście to wydarzenie rzadkie i zwracające uwagę mieszkańców. Dlatego mieszkańcy powinni zachować ostrożność podczas spacerów, zwłaszcza jeśli towarzyszą im psy. Leśnicy przypominają, że psy powinny być zawsze prowadzone na smyczy, aby uniknąć potencjalnego konfliktu z dzikimi zwierzętami.

Obecność dużych drapieżników w pobliżu zabudowań ludzkich jest zjawiskiem coraz częściej obserwowanym. Jak wskazuje Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska „przyczyną obecności wilka na terenach zabudowanych może być baza pokarmowa (głównie niezabezpieczone śmietniki i kompostowniki). W wielu przypadkach odpowiednie zabezpieczenie takich miejsc ogranicza sytuacje konfliktowe, jednak problemu nie należy bagatelizować, bo zjawisko synantropizacji [przystosowywanie się organizmów do życia w bezpośrednim sąsiedztwie człowieka – przyp.red.] jest realnym zagrożeniem zarówno dla człowieka jak również samych zwierząt„.

Jak dodaje Stowarzyszenie dla Natury „Wilk” „(…) niektóre młode drapieżniki opuszczają grupy rodzinne i udają się na wędrówkę w poszukiwaniu nowych terytoriów i partnerów. Nie mając wiedzy o lokalizacji lasów, przemieszczają się metodą prób i błędów„.

Jak podkreślają leśnicy spotkania z wilkami są wyjątkowe i najczęściej nieszkodliwe, jeśli przestrzega się podstawowych zasad bezpieczeństwa. W przypadku spotkania z wilkiem, mieszkańcy powinni unikać gwałtownych ruchów, krzyków czy prób odstraszania zwierzęcia. Jeżeli jednak dojdzie do spotkania z samicą wilka (waderą) w towarzystwie młodych, eksperci radzą powoli i ostrożnie się oddalić, by nie prowokować instynktu obronnego drapieżnika.

Więcej na ten temat w artykule: Wilki w Nadleśnictwie Konstantynowo: naturalni mieszkańcy naszych lasów

Aktualizacja, Eksperci komentują niecodzienną wizytę drapieżnika w Mosinie

Komentarz Fundacji Greenpeace Polska

Na temat zdjęcia i samego incydentu wypowiedziała się również Fundacja Greenpeace Polska. Jak podkreśla Aleksandra Wiktor, Koordynatorka kampanii przyrodniczych:

„Z dużym przekonaniem mogę powiedzieć, że na zdjęciu widać psa w typie husky lub malamuta. Wskazuje na to chociażby jego budowa ciała, kształt pyska, a także umaszczenie, charakterystyczne dla tych ras.”

Przedstawicielka Fundacji zwraca też uwagę na inny problem: „Wałęsające się psy są coraz większym problemem w naszym kraju, co roku odnotowujemy już ok. 27 tysięcy pogryzień spowodowanych przez psy. Podczas gdy od II wojny światowej odnotowano w Polsce zaledwie kilka pogryzień człowieka przez wilka. Były to osobniki dokarmiane lub oswojone przez ludzi.”

Jak podkreśla ekspertka Greenpeace: „Istnieje dużo większe ryzyko, że zostaniemy zaatakowani przez wałęsające się psy niż przez wilki, które z natury się nas boją. Wilki reagują na nasz zapach i widok ucieczką.”

W swoim komentarzu Fundacja przypomina także o pozytywnej roli wilków w przyrodzie:

„Wilki są niezwykle cenne dla naszej przyrody. Dzięki temu, że regulują populację saren, jeleni czy dzików wspierają odbudowę lasów, ale też przede wszystkim skutecznie ograniczają rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych wśród dzikich zwierząt. Powinniśmy traktować te drapieżniki jako naszych sprzymierzeńców i naturalny element naszej przyrody, a nie jako wroga.”

Głos przyrodnika

Zapytany przez nas ekspert, na co dzień współpracujący z organizacjami zajmującymi się monitoringiem dużych ssaków w Wielkopolsce, nie ma większych wątpliwości co do tego, co przedstawia zdjęcie:

– Na pierwszy rzut oka widać, że mamy do czynienia z dzikim zwierzęciem, a nie psem domowym. Zwierzę ma długą, wąską kufę, smukłą sylwetkę i charakterystycznie nisko opuszczony ogon – to typowe cechy wilka. Pies, nawet w typie husky czy malamuta, zazwyczaj ma bardziej masywną budowę i nosi ogon wyżej, często zawinięty. Tutaj ogon zwisa swobodnie, co u wilka jest naturalne – mówi specjalista.

Jak zaznacza nasz rozmówca, analiza nie opiera się wyłącznie na samym wyglądzie: – Kluczowe są też zachowania. Wilki z natury są płochliwe. Zdjęcie wykonano o świcie – to moment, w którym drapieżniki kończą swoją aktywność i wracają do kryjówek. Zwierzę przemieszcza się szybko, bez zatrzymywania i bez oznak zainteresowania człowiekiem. Nie szczeka, nie merda ogonem, nie podbiega do nikogo – to bardzo charakterystyczne dla wilka. Pies domowy, nawet jeśli zabłąkany, zwykle szuka kontaktu z człowiekiem albo wygląda na zdezorientowanego. Tu mamy zupełnie inną dynamikę – ocenia.

Ekspert przypomina, że obecność wilków w tej części Wielkopolski nie powinna już dziwić: – W lasach wokół Mosiny żyje kilka wilczych rodzin. Młode wilki w wieku 1–2 lat podejmują wędrówki w poszukiwaniu nowego terytorium. W takich momentach mogą się zapuścić w nieznane tereny – także w pobliże zabudowań. To nie znaczy, że się oswajają – one się po prostu przemieszczają i bardzo szybko się wycofują. Takie spotkania są krótkotrwałe i rzadkie, ale całkowicie możliwe. I najczęściej – nieszkodliwe.

– Ważne, żebyśmy reagowali z rozsądkiem, a nie z paniką. Wilk nie jest naszym wrogiem. Jeśli go spotkamy – spokojnie się oddalmy, nie krzyczmy, nie próbujmy go przeganiać. To dzikie zwierzę i należy mu się respekt, ale też ochrona.