Intensywne opady śniegu sprawiły, że nawierzchnia stała się skrajnie śliska, stwarzając poważne wyzwania dla kierowców. Szczególnie niebezpieczna sytuacja panuje obecnie na moście w Rogalinku i w tunelu przy ulicy Śremskiej w Mosinie, gdzie kierowcy nie mogą poradzić sobie z przejazdem. – Od godziny jeżdżę po Mosinie i ani jednej piaskarki nie mijałam – napisała Pani Ilona.

Wysoki stan wód na terenie gminy Mosina spowodował liczne podtopienia. Najgorsza sytuacja jest obecnie w Dymaczewie, gdzie wody jeziora pozalewały drogi i posesje mieszkańców.

Radny Marcin Ługawiak z Rady Miejskiej w Mosinie poruszył temat dostępu mieszkańców do terenów Wielkopolskiego Parku Narodowego i wytyczenia klarownych dróg publicznych. Interpelacja radnego jest odpowiedzią na narastający problem, w którym mieszkańcy, sąsiadujący bezpośrednio z parkiem są coraz częściej pouczani o konieczności poruszania się wyłącznie po wyznaczonych szlakach turystycznych, co utrudnia im swobodną rekreację.

Wyodrębnione fundusze sołeckie z budżetu gminy na realizację zadań w sołectwach i na osiedlach wyniosą 1 756 841,01 zł. Będą przeznaczone na inwestycje, remonty oraz do indywidualnej dyspozycji jednostek. O przeznaczeniu pieniędzy będą mogli zdecydować mieszkańcy podczas zebrań sołeckich do końca września.

Po przejściu przez furtkę wita mnie radośnie Leon – pies rasy basset gaskoński, który, pomimo poważnego wyglądu, podskakuje radośnie, jednocześnie długimi uszami zamiatając ziemię. To jeden z dwóch psów Magdaleny Stypińskiej – Cholewy, założycielki Psianaberii, w której uczy ludzi, jak lepiej żyć z własnym psem.

Nareszcie jest! Dyrekcja, nauczyciele, uczniowie oraz ich rodzice mogą zauważyć światełko w tunelu: przygotowywany jest przetarg na wybudowanie sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej “Pod Lipami” w Krosinku.

W ostatni dzień stycznia w Mosińskim Ośrodku Kultury odbyło się posiedzenie Komitetu Rewitalizacji. Na spotkanie zaproszono przez media społecznościowe także mieszkańców, by mieli możliwość zapoznać się z wstępną koncepcją stworzenia promenady wzdłuż mosińskiego kanału, od Parku Budzyń po ulicę Lipową w Krosinku. Ku zdziwieniu organizatorów, na spotkaniu pojawiło się niemal 50 osób, żywo zainteresowanych tematem. Większość miała jednak odmienne stanowisko w sprawie niż to, co przedstawił projektant.

Punktem wyjścia do naszej poprzedniej wycieczki, mającej na celu poznanie znaczenia nazw topograficznych i tego, co one mówią na temat przeszłości, była Mosina. Również i ona będzie punktem wyjścia w poszukiwaniu śladów archeologicznych po osadnikach, którzy niegdyś zamieszkiwali te tereny. Ta odległa przeszłość to nasze tytułowe pradzieje, a ich granice wyznaczają obszar naszych poszukiwań. Z jednej strony będą to czasy historyczne, dobrze znane z kart historii, drugą zaś granicą, znacznie odleglejszą, będzie moment pojawienia się tutaj pierwszych gromad ludzkich.

Kiedy ostatni raz spotkaliśmy się z dyrektorką Szkoły Podstawowej „Pod Lipami” w Krosinku, była wiosna. Kwietniowe deszcze towarzyszyły naszej rozmowie o braku współpracy, trudnościach w codziennym funkcjonowaniu dzieci, młodzieży, nauczycieli i pracowników szkoły. Mamy wrzesień, a w temacie niewiele się zmieniło.

Tym razem zastanowimy się nad tym, jaka wiedza na temat przeszłości zawarta jest w nazwach Krosna i Krosinka. Czy o nadaniu tym osadom tak brzmiących nazw zdecydowała profesja, którą zajmowali się dawniej ich mieszkańcy, czy też zdecydowały o tym względy natury topograficznej? Czy profesją tą mogło być tkactwo i z uwagi na podstawowe narzędzie służące do tkania zwane krosnem, tak przyjęło się je nazywać? Kiedy znajdziemy już odpowiedzi na te pytania, wrócimy na koniec do Mosiny, z której to rozpoczęliśmy naszą wyprawę.

Droga powrotna ze Stęszewa do Mosiny wiedzie przez Dymaczewo i Krosinko. Obie nazwy tych miejscowości nie mówią nam dziś za wiele o sobie, gdyż obecnie nic w Dymaczewie się nie dymi, a w Krosinku i Krośnie nikt nie tka na krosnach. Takie są pierwsze skojarzenia co do ich znaczenia. Przekonajmy się, na ile są one słuszne. Jako pierwsze po drodze mijamy Dymaczewo i nim właśnie zajmiemy się w tym numerze.

Niektórzy powiedzą, że to deszczowy poranek spotęgował moje wrażenie smutku i bezsilności. Ale jeśli rozmowa z dyrektorką Szkoły Podstawowej w Krosinku i poznanie realiów, z którymi przyszło jej się zmierzyć przytłoczyła mnie, osobę postronną, to co czują pracownicy, uczniowie i ich rodzice, dla których ta szkoła to niemalże drugi dom?