„Szczęśliwi ci, którzy mogą śpiewać”

Jak wiadomo, każdego roku Rada Miejska w Mosinie przyznaje Medal Rzeczypospolitej Mosińskiej, będący najwyższym uhonorowaniem za utożsamianie, rozsławianie i umiłowanie Ziemi Mosińskiej. W tym roku wyróżnienie to otrzymał Chór Kościelny pw. Świętej Cecylii w Mosinie (oraz pani Aleksandra Pruchniewska, o której pisaliśmy w poprzednim numerze GMP).

Mosiński Chór Kościelny pw. św. Cecylii powstał w 1905 roku; repertuar zespołu obejmuje utwory o różnej tematyce: sakralnej, świeckiej i patriotycznej, a także kompozycje i opracowania dyrygentów chóru. Prezesem jest Bronisława Dawidziuk, zaś dyrygentem – Leszek Marciniak.

W tym roku chór obchodzi 122-lecie swojego istnienia. Aktualnie liczy około trzydziestu członków. Najstarszy stażem chórzysta śpiewa od ponad czterdziestu lat (zaczął jako niespełna ośmioletni chłopiec), najmłodsza – nieco więcej niż trzy lata. Warto dodać, że w chórze śpiewają całe rodziny, są małżeństwa, które poznały się tutaj, są kolejne pokolenia. Rozpiętość wiekowa też jest bardzo duża: od młodych dziewcząt w wieku gimnazjalnym do sędziwych, aczkolwiek pełnych energii mężczyzn. Wszystko to sprawia, że w zespole panuje prawdziwie rodzinna atmosfera, co daje się odczuć już od pierwszego kontaktu.

chórzyści podczas próby

Podczas spotkania jeden z seniorów zwierza się, że zaczął śpiewać w chórze w latach pięćdziesiątych; miał kilka przerw, ale dziś nadal jest aktywny. Jak przyznaje, „w domu siedziałbym, rozmyślał i czuł się niepotrzebny. A tak wiem, że jestem” – i mówi to z taką pewnością, radością i życiem w oczach, że jego entuzjazm udziela się błyskawicznie innym.

Każdy ma swoją historię, powody, dla których trafił do chóru. Niektórzy potrzebowali „ożywienia”, robienia czegoś pożytecznego, nowego zastrzyku energii. Inni – jak starszy pan – chcą się czuć potrzebni. Jeszcze inni zaczęli przychodzić zaproszeni przez swoich bliskich lub… zwróciwszy uwagę na osobę, która z czasem stała się tą jedyną, wybraną na całe życie. Wszystkich jednak łączy jedno: pasja śpiewania, miłość do muzyki, fascynacja pięknem, jakie z niej płynie, umiłowanie harmonii płynącej ze wspólnego wykonywania utworów. Niesamowite doświadczenie, kiedy poszczególne głosy łączą się ze sobą tworząc całość. Poczucie jedności, wspólnoty, ale także – tworzenia sztuki, czegoś wyjątkowego, zdolność zmieniania i upiększania świata poprzez śpiew. Doświadczenie, że mając narzędzie, jakim jest własny głos, można dokonać rzeczy tak niesamowitych, wzruszać i ubogacać innych.

Oprócz stałej obecności na uroczystościach kościelnych chór włącza się bardzo aktywnie w działalność kulturalną miasta zapewniając oprawę muzyczną wielu wydarzeniom. Ponadto, ma na swoim koncie wiele nagród i wyróżnień, nie tylko w kraju, ale też poza granicami Polski. Na stałe w kalendarium chóru wpisują się koncerty kolęd, obchody uroczystości patriotycznych, spotkania chórów czy nadmorskie warsztaty szkoleniowo – rekreacyjne, połączone z koncertami. No i oczywiście cotygodniowe próby, które dla członków zespołu stają się nieodłącznym, wręcz niezbędnym elementem ich życia.

Chór Kościelny pw. Świętej Cecylii w Mosinie w trakcie próby

Dość trudno o nowych członków. Z pewnością nie bez wpływu jest tutaj brak wychowania muzycznego w szkołach; młodym ludziom trudno zachwycić się muzyką i śpiewem, bo nie mają okazji tego doświadczyć. Wiele osób tłumaczy się także brakiem czasu – jednak, jak twierdzą mosińscy chórzyści, jest to wyłącznie kwestia chęci i dobrej organizacji zajęć.

Serdecznie zachęcam do kontaktu z mosińskim chórem – jeśli nie do wstąpienia w jego szeregi to chociażby odwiedzenia chórzystów na próbie, przyjścia na koncert czy wydarzenie w gminie z ich udziałem. Jestem przekonana, że każdy, kto chociaż raz spotka się z tymi ludźmi i sztuką, jaką tworzą, pozostanie pod ogromnym wrażeniem, wyjdzie pełen podziwu i zachwytu. Chór Kościelny w Mosinie tworzą bowiem ludzie pełni pasji, upiększający świat swoim śpiewem, miłością do muzyki i regionu, w którym żyją. My wszyscy – mieszkańcy Ziemi Mosińskiej – mamy wielkie szczęście posiadając tak cenny skarb, jakim są nasi chórzyści. Dziękujmy za ten dar, pielęgnujmy go i wspierajmy, bo tworzą coś wyjątkowego. (M.M.)