Gdy podjeżdżam pod budynek, miejsce wydaje się senne, spokojne. To jednak złudne wrażenie: tu cały czas coś się dzieje, wciąż ktoś się pojawia, pyta, przychodzi na zajęcia, albo wpada tak po prostu, pogadać. Willa Mimoza to niemalże drugi dom dla sporej grupy mieszkańców Puszczykowa.

Od momentu spotkania z Piotrem Osiadłym, organizatorem Lubońskiej Amatorskiej Ligi Siatkówki, do chwili powstania tego tekstu, słowo „siatkówka” zostało odmienione w ogólnopolskich mediach przez wszystkie przypadki. Wszak nie co dzień reprezentacja naszego kraju zdobywa mistrzostwo Europy! Czy to już ten moment, gdy siatkówka powinna stać się sportem narodowym Polaków? – Bez wątpienia – przyznaje mój rozmówca.

Czas sam na sam z dzieckiem jest ważny. Jedni biorą wtedy dziecko do kina, inni na lody lub spacer. Agnieszka zabrała swoją córkę na 450-kilometrową wycieczkę rowerową. I może nie byłoby w tym nic ekscytującego, gdyby nie fakt, że… jej córka ma dziesięć lat. Niech ten materiał z sierpniowego numeru GMP będzie zwieńczeniem wakacyjnego czasu na naszych łamach.

Zarząd Osiedla nr 3 „Przy Strzelnicy” w Mosinie z pomocą mieszkańców stworzył miejsce wyjątkowe, będące wynikiem ciężkiej pracy, wielu wyrzeczeń. Zielony Przylądek to zielone serce osiedla, które wciąż się rozwija. Jednak im więcej roślin i infrastruktury, tym więcej potrzeba tu rąk do pracy. A z tym bywa różnie.

Po przejściu przez furtkę wita mnie radośnie Leon – pies rasy basset gaskoński, który, pomimo poważnego wyglądu, podskakuje radośnie, jednocześnie długimi uszami zamiatając ziemię. To jeden z dwóch psów Magdaleny Stypińskiej – Cholewy, założycielki Psianaberii, w której uczy ludzi, jak lepiej żyć z własnym psem.

To miał być krótki materiał o nasadzeniach drzew na rogalińskich łęgach. Ot, pięć zdań, kilka zdjęć. Ale przyglądanie się nasadzeniom stało się tylko punktem wyjścia do dłuższej historii. Bo za tymi chuderlawymi kijeczkami, wsadzonymi w ziemię, stoi szczęście, pasja, rodzina i ogromna wytrwałość.

„Książka ta powstała, ponieważ prędzej czy później powstać musiała”. Takim słowem wstępu rozpoczyna swoją kolejną, trzecią już publikację historyczną Wojciech Czeski. Jest ona wynikiem kilkuletnich badań i przemyśleń, z których ułamkiem mogli się już zapoznać w ostatnich latach nasi Czytelnicy. „Polska powstająca” zamyka tryptyk, przedstawiający nieopisane dotąd wydarzenia, które miały miejsce w naszym regionie podczas Wiosny Ludów.

Tyle mówi się o tzw. work-life balance, czyli równowadze między życiem zawodowym a prywatnym. Poczucie wypalenia? – To u mnie niemożliwe, bo ja nie czuję, że pracuję – przyznaje Magdalena Kugiejko, mieszkanka Mosiny, adiunkt na Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM w Poznaniu. W 2022 w podróży spędziła przeszło 150 dni. A jej kalendarz na rok 2023 pęka już w szwach.

Zapraszamy do zapoznania się z całą treścią wywiadu z burmistrzem gminy Mosina, Dominikiem Michalakiem, gdzie poruszamy temat priorytetów dla gminy, planów związanych z basenem, działalnością TBS i zmianami w transporcie publicznym. Poniższa rozmowa przeprowadzona była jeszcze z kandydatem, a nie burmistrzem – odbyła się w styczniu, dwa tygodnie przed przedterminowymi wyborami.

Jedni w ramach wakacyjnego odpoczynku budują mikroapartamenty z parawanów na plaży, zaszywają się nad jeziorem z wędką lub lądują w hotelu z leżakiem, drinkiem i palmą nad głową. Inni w trakcie urlopu wybierają pot, błoto, zmęczenie i… ogrom satysfakcji.

9 września 2022 roku zapisał się na kartach historii Rogalinka jako ostatni dzień, gdy nad Wartą stały jednocześnie dwa mosty. Konstrukcja oddana do użytku w 1960 roku dzisiejszej nocy wpadła do Warty, tym samym znikając z krajobrazu okolicy.

Niektórzy powiedzą, że to deszczowy poranek spotęgował moje wrażenie smutku i bezsilności. Ale jeśli rozmowa z dyrektorką Szkoły Podstawowej w Krosinku i poznanie realiów, z którymi przyszło jej się zmierzyć przytłoczyła mnie, osobę postronną, to co czują pracownicy, uczniowie i ich rodzice, dla których ta szkoła to niemalże drugi dom?

Czy zmniejszyły się potrzeby Ukraińców? – Nie, skończył się nasz zapał – odpowiada z goryczą Przemek. – Jesteśmy krótkodystansowcami: dajemy z siebie wszystko na starcie, ale nie możemy dobiec do mety. A problemy się piętrzą.

Część osób na zdjęciu szeroko się uśmiecha. U niektórych widać spore przejęcie – w końcu obecność aparatu fotograficznego w 1941 roku to nie codzienność. Patrząc na tą czarno-białą fotografię nikt by nie przypuszczał, jak straszną historię przeżyje chwilę później ta rodzina: Rozalia i Ignacy Hoffa z Rogalinka wraz z dziećmi.

Wieloletnie starania, petycje, plany i wreszcie: jest! 18 marca Gmina Mosina uzyskała decyzję o pozwoleniu na budowę Skateparku w Mosinie przy ulicy Harcerskiej.

Dziś, 6 kwietnia w Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Forcie VII w Poznaniu odbyła się uroczysta inauguracja miesiąca pamięci narodowej. Nasza redakcja miała w uroczystościach spory udział.

W charakterystycznym dla krajobrazu Puszczykowa budynku dawnej restauracji Nova od września znów jest głośno i dużo się dzieje. Działa tam Collegium Artes – szkoła podstawowa, prowadzona w autorskim stylu przez jej założycielkę i dyrektorkę, Krystynę Czachor.

Dzień przed spotkaniem przeszukałam portal gazeta-mosina.pl i natrafiłam na wywiad z 2014 roku z ówczesnym członkiem Zarządu Osiedla nr 6 w Mosinie oraz kandydatem na radnego w wyborach samorządowych, które miały odbyć się za miesiąc. Dominik Michalak miał wtedy 24 lata, dużo zapału i bardzo idealistyczne podejście do samorządu.

– Tymon, skąd Ci ludzie się tu wzięli? Skąd ten tłum? – Nie mam pojęcia. Ale się przydadzą! Niedzielne popołudnie, godzina 15. Pod siedzibą firmy Foodmania przy ulicy Krasickiego w Mosinie ruch jak w popołudniowym szczycie komunikacyjnym. Podjeżdżają auta osobowe, niektóre z przyczepkami. Inni maszerują z siatkami lub skrzynkami, pojawiając się znikąd. Większość w dresach, bo przyszli do pracy. Pomóc. Mogą, bo mieli to ogromne szczęście, że obudzili się dziś rano w swoich ciepłych łóżkach, z dachem nad głową. Czyli …

Pospolite ruszenie wokół pomocy uchodźcom zadziwiło wszystkich. Ogrom pomocy, dobrych intencji, zbiórek (zarówno pieniężnych, jak i rzeczowych), udostępniania własnych domów, dzielenia się absolutnie wszystkim, co możemy dać od siebie chwyta za serce i ogromnie wzrusza.

Minęły już cztery miesiące od wniosku mieszkańców w sprawie autobusów, dojeżdżających do dworca PKP w Puszczykówku. Sytuacja niewiele zmieniła się od tego czasu.

Butelki, szyby, złom, pobite kafle, gruz, odpady medyczne, kineskopowe telewizory, azbest, wykładziny… Nie, to nie relacja z mosińskiego PSZOK-u, ale szczyt góry odpadów, odnalezionych przez Wolontariat WPN w odległości około 100 metrów od szpitala w Ludwikowie. Kiedy natrafili na to „znalezisko” latem 2020 roku, oszacowali ich wagę na około 5-10 ton. Dziś już wiemy, że nie docenili ilości odpadów, które zdążyły już wrosnąć w las – było ich nieco więcej, bo… 27 ton.

Jak pisaliśmy wczoraj, Komenda Miejska Policji w Poznaniu poinformowała o poszukiwaniach mężczyzny z Mosiny. Wciąż go nie odnaleziono. Dziś lasy przeczesuje 35 strażaków i policjantów.

„Co się dzieje na przejeździe kolejowym przy dworcu w Puszczykówku? Stałam tam dziś 23 minuty, w międzyczasie szlaban otwarto dla raptem pięciu samochodów i powtórnie został zamknięty. Tym samym dziecko do szkoły zawiozłam na 8:10, a nie, jak zwykle, na 7:50. Czy nie można zamontować tam automatu, takiego jak chociażby w Mosinie na Mocka?” – pisze czytelniczka.

– Myślę, że jestem prekursorem. Kiedy za czasów mojego liceum, czyli jakieś 15 lat temu jeździłem na mosiński dworzec rowerem, miałem wrażenie, że tylko ja dostrzegam zalety tego sposobu przemieszczania się, a nie wybieram własnych nóg. Pod dworcem codziennie stało raptem kilka, kilkanaście rowerów – usłyszałam od kolegi, który był zdziwiony artykułem, opublikowanym w poprzednim numerze „Gazety Mosińsko–Puszczykowskiej”, w którym wspomnieliśmy o wątpliwościach mieszkańców co do małej (względem szacowanych potrzeb) ilości miejsc pod wiatą dla rowerów na nowym węźle przesiadkowym.