Archiwum autora

Na łamach Gazety zdarzyło mi się już popełnić w zeszłym roku artykuł o Józefie Mackiewiczu. Cóż to jednak jeden, krótki tekst! To jak kropla w morzu potrzeb rozpropagowania jego pism, które niewątpliwie powinny być znane szerszemu gronu odbiorców. Stąd też postanowienie, iż od czasu do czasu będę wracał do omawiania twórczości tego zdecydowanie niedocenianego, wybitnego polskiego pisarza.

To trwający od kilku wieków spór dwóch wizji naprawy Polski: jednej przywiązanej do polskich tradycji i w nich szukających inspiracji, i drugiej – wiążącej nadzieję z rozwiązaniami wdrażanymi w państwach zachodnich, mocno przywiązanej do każdej nowinki płynącej z Europy.

Stanisław „Cat” Mackiewicz to postać, której życiorys jest równie bogaty, jak jego twórczość literacka. Uczestnik wojny polsko – bolszewickiej, poseł na Sejm II RP, redaktor naczelny wileńskiego „Słowa”, więzień obozu w Berezie Kartuskiej, wreszcie premier Rządu na Uchodźstwie w latach 1954-1955. Jednym słowem żołnierz, publicysta i polityk. Najbardziej jednak znany ze swojej działalności literackiej jako sprawny polemista oraz autor do dzisiaj poczytnych książek.

Gatunek powieści historycznej, tak niegdyś rozpropagowany i rozwinięty przez Henryka Sienkiewicza, jest współcześnie kontynuowany z doskonałymi rezultatami przez pisarkę Elżbietę Cherezińską. Jej powieść „Legion” to pasjonująca i niezwykle wciągająca opowieść o żołnierzach Narodowych Sił Zbrojnych, pod względem liczebności drugiej po AK organizacji konspiracyjnej w okupowanej Polsce II wojny światowej.

Napoleon Bonaparte powiedział, że „historia to uzgodniony zestaw kłamstw”. Ta mądrość staje się bardzo wyraźna, gdy przyjrzymy się najnowszej historii Polski, zwłaszcza tej pisanej po II Wojnie Światowej. Nadal sporo w niej mitów, stereotypów, a nawet celowych przekłamań. Świetnie w latach 90-tych zdemaskował to młody wtedy naukowiec, a dzisiaj profesor, Marek Jan Chodakiewicz.

Po lekturze powieści Martina uciekłem w popłochu do tolkienowskich krain, nie mogąc zdzierżyć hektolitrów krwi i fascynacji brzydotą.

Zespół 2Tm2, 3 jest dosyć dobrze znaną grupą rockową grającą muzykę o przesłaniu chrześcijańskim. Większość tekstów ich piosenek została zaczerpnięta z Biblii, a jego liderzy nie kryją swoich religijnych zapatrywań. Wydaje się, że w sposób idealny łączą muzykę rockową z mocnym i ponadczasowym przesłaniem.

Z kolei panu Janowi z Czempinia trudno było przerwać, kiedy zaczął mówić, a gadane miał jak nie wiem co.

Trudno zachęcić przeciętnego czytelnika do sięgnięcia po literaturę filozoficzną. Nie pomogą nawet zapewnienia, że przecież filozofia traktuje o rzeczach prostych, które dotyczą każdego. Wystarczy jednak odrobinę skupienia i przy odpowiednim doborze lektur możemy zostać pięknie zachęceni do zgłębiania myśli filozoficznej. Warto zacząć od starożytności, konkretnie od Platona.

Rock to hałaśliwa muzyka dla szerokiej publiczności, muzyka poważna z kolei to większe opanowanie i wyzwanie dla pojedynczego odbiorcy.

Niedościgniony mistrz gawędy i prawdziwy elegant z Mosiny z urodzenia, aż do szpiku kości, ba, nawet bardziej…

Przysłowie mówi, iż człowiek uczy się całe życie. Sprawdza się ono całkowicie po skończeniu etapu edukacji, gdy jesteśmy wielce przekonani, że wiemy już wszystko. Zdobywanie wiedzy prowadzi jednak to banalnego wniosku, że coraz więcej wiemy o tym, jak wielki jest nasz obszar niewiedzy. Kształcenie się powinno zatem polegać na uczeniu się pokory wobec ogromu niemożliwej do ogarnięcia jednym umysłem wiedzy, niż umacnianiu się w postawie „wiem już wszystko”.